Onnozelheid en strijd

Er is een ware oorlog los gebarsten. Een hevige strijd vol smaad en afgunst. Het mooiste pulpmedium van de wereld, MSN Today, raakt er maar niet over uitgepraat:

Lady GaGa VS. Baby Bieber

Die 'baby baby baby' en GaGa hebben zeker last van een Bad Romance, want ze zijn zo diep gezonken dat ze strijden om de meeste Youtube Clicks. Kon je een gouden plaat nog een prestatie noemen, een ‘click’ op youtube is toch alweer een stuk minder noemenswaardig. Het wereldrecord muisklikken-per-seconde staat namelijk op 15.5, en stiekem vind ik het heerlijk dat over zo iets nutteloos als een aantal muisklikken enorme ophef ontstaat. Ook bijzonder trouwens dat daar wereldrecords in worden bijgehouden.

Dit soort feitjes maken mijn dag altijd een beetje mooier. Hoewel mijn geliefde konijn ziek is, mijn lichaam moe en mijn geest verveeld, zie ik alles nu weer wat lichtvoetiger tegemoet. Dit soort prachtige onnozelheden in het leven verdienen meer aandacht dan ze over het algemeen krijgen.

Want hoewel het geen enkel nut heeft voor de vooruitgang van de wereld, kun je soms best even stilstaan bij het feit dat er genoeg grappige dingen gebeuren op een dag en dat er zo veel fijne nutteloze dingen zijn om over na te denken.
Even je gedachten verzetten en bedenken hoe leuk het is dat 111.111.111 vermenigvuldigd met 111.111.111 als uitkomst 12.345.678.987.654.321 heeft.
Of je besteed je onnozele momentje aan het zoeken van een Engels rijmwoord op month, orange, silver of purple. Dat zal dan een verdomd lange zoektocht worden aangezien geen enkel Engels woord daarop rijmt (laat het me maar weten als je het tegendeel weet te bewijzen).
Maar je kan natuurlijk ook gewoon nóg een poging doen om je elleboog te likken terwijl je weet dat dat fysiek onmogelijk is.

Kort gezegd; het leven is kut, zwaar, lastig en prachtig tegelijk en geeft meer dan genoeg stof tot schrijven, dichten en nadenken. Maar af en toe is het minstens net zo fijn om lekker onnozel te zijn. Dan kun je je even verwonderen over de kleinste wonderen van de wereld.

Ik ben in afwachting van al jullie onnozele weetjes, feitjes en bezigheden, dus lekker reageren als je iets onnozels te delen hebt met de rest van de wereld.



P.s: Diepzinnige, verstandige en doordachte reacties zijn natuurlijk ook welkom.

Trouw met Mij

Gelukkig is Nederland weer gelukkig. Hoewel iedereen in diepe sjagrijnige rouw leek te verkeren na het niet winnen van het WK, is alles weer op z’n pootjes terecht gekomen. Het belangrijkste evenement van het jaar is namelijk geweldig verlopen. Hij zei Ja, zij zei Ja, en toen was het een feit: Yolanthe Kabbeljauw van Kastbergen Snijhaar en Wesley zijn een paar. Ook ‘beloofde’ het stel de Nederlandse pers de komst van een kind, dus de volgende mijlpaal in de geschiedenis van de roddelpers staat alweer op schema.

Aangezien in Nederland een derde van de huwelijken stukloopt, is het huwelijk van Yolanthe en Wesley een vrij riskante operatie. Tel daarbij op dat zij bloedmooi is en hij een succesvol voetballer en de kans op affaires en andere dramatiek neemt nog eens substantieel toe. Gelukkig hebben wij de roddelpers, de vertegenwoordiging van de oppervlakkige nieuwsgierigheid,om ons van al die zaken op de hoogte te houden. En dan blijkt uiteindelijk toch weer dat de mens helaas de neiging heeft zich met alles en iedereen te bemoeien, zonder goed naar zichzelf te kijken.

De telegraaf lezers en shownieuws kijkers onder ons zijn in ieder geval verzadigd door alle informatie over jurken, taarten en bruidsmeisjes, zodat de rest van Nederland zich weer met zichzelf en andere belangrijke zaken bezig kan gaan houden.
Zo ook ik.

Na een geweldige avond op een Haarlems terras heb ik namelijk weer geleerd wie echt belangrijk is: Jijzelf en je beste vrienden. De oppervlakkige nieuwsgierige interesse in anderen lijkt misschien boeiend, maar ik vind het vooral vermoeiend. Onder het genot van een latte machiato heb ik besloten meer tijd vrij te maken voor mezelf en voor echte vriendinnen. Geen vage kennissen of stapmaatjes, maar het soort vriendin dat er echt voor je is als je haar nodig hebt, maar ook als je gewoon avonden lang lol wil maken.

Een beetje zelfreflectie kan helemaal geen kwaad en na een avondje herinneringen ophalen en perspectieven uitwisselen kan ik maar tot één conclusie komen: Uiteindelijk ben ik best blij met mij.
Ik heb dan wel geen sprookjes huwelijk op stapel staan, of een paar miljoen op de bank, één ding weet ik zeker: Samen ben je ook alleen, want uiteindelijk komt het altijd op jezelf aan. En dan kun je maar beter trouw aan jezelf blijven.

Mijn visie is na vanavond weer een beetje verhelderd en ik hoop me nu te focussen op wat echt belangrijk is: Mijn geluk. En natuurlijk hoop ook ik dat het showbizz koppel nog lang en gelukkig leeft, zolang ik er maar niet meer mee doodgegooid wordt.

Zwaarder dan zwaartekracht

Met mijn net behaalde gymnasium diploma op zak, 18 jaren levenservaring en een prijswinnend profielwerkstuk op mijn naam, zou je denken dat ik redelijk in staat ben de wereld te zien zoals hij is. Ik besteed dan ook vrij veel tijd aan het beschrijven van die wereld op deze weblog, zodat ik mijn extreem heldere visie met de hele wereld kan delen.

Tot zo ver het verhaal zoals ik het inmijn hoofd had, want mijn heldere visie lijkt de laatste tijd aardig te vertroebelen.

Op school leer je de logica van zaken. 1+1=2. Voorwerpen vallen omlaag vanwege de zwaartekracht. Dag en nacht worden bepaald door de draaiing van de aarde en je denkt met je hoofd, niet met je hart. Het zijn principes die het leven simpeler en begrijpelijker moeten maken, maar nu ik zogenaamd volwassen ben en de middelbare school heb verlaten lijkt het allemaal alleen maar lastiger te worden.

Na vanochtend weet ik dat ook in dromen een kern van waarheid zit, dat woorden wel pijn doen en dat vergeven makkelijker is dan vergeten. Allemaal levenslessen die me op de zondag ochtend zwaar tegenvielen en waar ik nu dan maar het beste van probeer te maken.

Maar mijn zielige problemen zijn niets vergeleken met alles wat er mis gaat in de wereld en de onschuldige mensen die dagelijks sterven door onnozele ongelukken en overbodige oorlogen.

En het zijn de dagen als vandaag dat ik het jammer vind dat ik niet in God geloof, omdat God al eeuwen lang het antwoord is op alles wat niet te verklaren of te verdragen is.
Met mijn kinderbijbel ergens ver weggestopt onder zes lagen stof zal ik het allemaal zelf maar uit moeten vogelen. Mijn eerste stappen in grotemensenland gaan vast gepaard met vallen en opstaan, en gelukkig heb ik genoeg lieve mensen om me op te vangen.

De meeste dromen; Zijn bedrog

Je ‘droomman’ zou zo iets moeten zijn als de prins op het witte paard, of in mijn geval, de prins op de zwarte motor. In wiens armen je weg kan dromen terwijl je samen je toekomstdromen bespreekt.

Dromen zou dus iets positiefs moeten zijn, maar in mijn nachtelijke belevenis flikkert die prins telkens weer van zijn witte (nacht)merrie. Regelmatig wordt ik uit mijn slaap gehouden door dromen waarin vriendlief vreemdgaat, plotseling verdwijnt of mij hardhandig probeert te vermoorden. Dat hij in mijn diepe dromen keer op keer smerige streken uithaalt lijkt te duiden op een enorm wantrouwen en dat is stiekem best lullig.

Daarom besloot ik, a-spiritueel als ik ben, op zoek te gaan naar een verklaring. Gelukkig ken ik iemand die antwoord weet op alle vragen, mijn trouwe bondgenoot bij het schrijven; Google. De zoekterm ‘dromen partner vreemdgaan’ bleek erg populair te zijn en dus vond ik al snel mijn antwoord, hou je vast:
“Dromen dat je partner vreemdgaat, duidt op je angst om verlaten te worden. Je zou een gebrek aan aandacht kunnen ervaren in je relatie. Aan de andere kant zou het erop kunnen duiden dat je het gevoel hebt dat je niet kan aan de verwachting van anderen kan voldoen”

Ik, als klein meisje met een grote mond, blijk nu dus ineens onzeker te zijn? Dat gebrek aan aandacht is gelukkig niet aan de orde, maar ik wordt hier wel mooi gediagnosticeerd met VERLATINGSANGST. Al mijn girlpower zakt ineens in mijn schoenen als ik me bedenk dat ik me inderdaad regelmatig afvraag wat ik zonder m'n lief zou moeten. Het heeft hem maar 1,5 jaar gekost om van vriendjesverslinder te veranderen in een aanhankelijk liefhebbend meisje met een grote mond maar een klein breekbaar hartje.

De conclusie is simpel, hoe stoer ik ook probeer te zijn en hoe ver de emancipatie ook door slaat, zonder mannen redden we het niet. De vrouwenliefde is een prachtig iets, maar helaas moet ik toegeven dat ik me alleen aangetrokken voel tot die grote, stoere, stoute maar stiekem hele lieve mannen. En dan houd ik het voorlopig nog maar even bij die ene, in de hoop dat de meeste dromen echt bedrog zijn.