zondag 9 mei 2010

Het kan zo simpel niet zijn

In Irak is het oorlog, Haïti is nog steeds verwoest, de zeespiegel stijgt. In Afrika hebben de kinderen nog steeds honger, Tbs'ers wandelen de kliniek uit. Griekenland is failliet en trekt de hele eurozone mee in haar ondergang. Maar ik, ik ben gelukkig.

Zelfs de stress van de aankomende eindexamens krijgt mij er niet onder.
Vandaag vier ik dat ik één jaar samen ben met m’n vriend, wat mij vroeger altijd een onmogelijke opgave leek. Maar dit jaar is voorbij gevlogen. Mijn verjaardag, zijn verjaardag, de vakantie, kerst, oud en nieuw, Pasen; we hebben het allemaal overleefd.

Voor m'n gevoel gaat het allemaal iets te makkelijk. Ik vrees nu voor een bominslag, of de constatering van een levensbedreigende ziekte. Want zo simpel als het nu lijkt, kan het leven toch niet zijn?

Natuurlijk is er de kans dat ik zak voor mijn eindexamen, dan zou dat de grote klap zijn die mij van m’n roze wolk af sodemietert. Maar als ik dan denk aan de kindsoldaten in Afrika, of de jonge oorlogsslachtoffers in Irak, kan ik maar één ding concluderen: Zo slecht hebben we het hier nog niet.

En zeker de jeugd heeft hier alle mogelijkheden. Er is nu zelfs een partij, speciaal voor de jongeren: Lijst Nul. Of was het nou Lijst Lef? Nee inmiddels is het Lijst 17!
Een partij die zich onder de bezielende leiding van Lot (Lijst Lot, allitereert ook wel lekker) stort op de rechten van jongeren. Kinderen, ouders, ouderen? Die zijn zo belangrijk niet volgens Lot. De Jongeren hebben namelijk alle belastingcenten nodig voor meer studiefinanciering, minder kamerhuur, betere colleges en als het even kan gratis siliconen borsten voor iedereen met cup C of minder!
De hele democratie wordt onderuit geschoffeld door het idee dat je je als partij zou moeten focussen op slechts één doelgroep. Ikke ikke ikke en de rest van Nederland kan stikken. Nu is het wetenschappelijk bewezen dat pubers egocentrisch zijn en dus voornamelijk aan zichzelf denken, maar Lot heeft het daarmee wel erg hoog in haar bol gekregen.

Ik mag dus hopen dat er genoeg jongeren zijn met een greintje solidariteit in hun brein, zodat ze zich bedenken voordat ze hun stem opofferen aan Lijst Lot. Het lijkt een beetje op de Kleine Zeemeermin, die haar stem gaf aan heks Ursula in ruil voor voeten. Jongeren moeten nu hun stem gaan geven aan heks Lot, maar in ruil voor wat?
Alles wat je er voor terug krijgt is een hele hoop gedonder in Den Haag, waarna we de conclusie krijgen dat niemand ‘De Jongerenpartij’ serieus neemt.
Want als je serieus politiek geïnteresseerd bent, en jonger dan 25 jaar, word dan alsjeblieft lid van een serieuze partij. Iets met standpunten en idealen die verder rijken dan het bekrompen jeugdige denkwereldje van Lijst Lot.

Een politieke partij oprichten, het leek ze allemaal zo makkelijk. Maar het bleek nog best lastig om met iets fatsoenlijks op de proppen te komen. Inderdaad Lot: zo simpel kon het niet zijn.

zondag 2 mei 2010

Onbevangen? Ongevangen!

Gevangenissen zijn plaatsen waar we mensen opsluiten, die iets verkeerd gedaan hebben. Zoals de wereldberoemde band Osdorp Posse jaren geleden al rapte:

‘Schorem moet naar de bajes, da's een grote teil met gajes
De nor, de lik, de bak, de cel alswel de Bijlmerbajes’.


Duidelijke woorden, voor een vrij duidelijk principe: Criminelen zet je achter slot en grendel en je laat ze pas vrij als ze hun verdiende straf uitgezeten hebben.

Ook voor mensen die we verdenken van een ernstig misdrijf hebben we een geschikte oplossing: Voorarrest. En blijken ze onschuldig, dan krijgen ze achteraf een gezellige schadevergoeding. Maar zolang ze levens gevaarlijk en waarschijnlijk schuldig zijn, moeten we de samenleving behoeden voor dit soort figuren.

Als de slachtoffers van zo’n crimineel dan ook nog eens jonge meiden zijn, die werden gedwongen tot seks met hijgende hoerenlopers, is het al helemaal belangrijk dat zo’n man veilig opgeborgen blijft.

Maar het Nederlandse rechtssysteem is niet zo hard als het lijkt. Want die mooie maatregelen als ‘voorlopige hechtenis’ wijken wanneer er een ziek oud vrouwtje in het spel is. Mensenhandelaar Murat O heeft namelijk twee maanden ‘tijdelijk verlof’ gekregen, om voor zijn zieke moeder te zorgen. Dat is natuurlijk heel sympathiek van de rechter die die beslissing nam, maar je kunt je afvragen of het verstandig is the sympathiseren met mensenhandelaren die tientallen levens verwoest hebben.

Gelukkig heeft de rechter Murat ook netjes uitgelegd dat hij niet geacht werd op het eerste en beste vliegtuig naar Turkije te springen, maar dat lijkt me een typisch geval van ‘garantie tot de hoek’. Of beter gezegd; garantie tot de grens.
Dan kunnen we alleen nog hopen dat hij met Turkish Airlines besluit te vliegen,
aangezien de kans op een crash dan verreweg het grootst is. Maar helaas heeft deze vliegmaatschappij al te veel onschuldige mensenlevens geëisd en daar hoor je dus geen grappen over te maken.

Ik vrees dat onze reislustige Murat binnen no time veilig in Turkije aan de thee zit, zonder de intentie ooit nog terug te keren naar Nederland, laat staan naar de gevangenis. En voor zijn doodzieke moeder hoop ik dat hij haar op z’n minst vanuit Turkije een beterschapskaartje stuurt.

Ezels stoten zich in het algemeen niet twee keer aan de zelfde steen, maar wij als Nederland zijn nogal hardleers. Misschien is de uitdrukking ‘drie keer is scheepsrecht’ iets toepasselijker. Dan wachten we na mensenhandelaren Saban B en Murat O dus nog op de vlucht van P. Do of Vieze Rik.

Zo zie je maar weer dat in het meest vrije land ter wereld, het beperken van die vrijheid knap lastig blijkt. En mocht je Murat toevallig tegenkomen, denk dan aan mijn eerdere column en sluit hem vooral niet op in een wc. Want voor je het weet ben jij degene die achter de tralies belandt.