De aard van het beestje

Winnie de Pooh, jeugdheld voor velen, heeft mij de belangrijke lessen in het leven geleerd. Niet alleen het feit dat je van te veel honing heel erg dik en rond wordt, maar ook dat je lief moet zijn voor alles en iedereen en dat je met de hulp van je vriendjes de hele wereld aan kan. Ik durf op recht te stellen dat deze kleine beer mij een beter mens gemaakt heeft. Maar de laatste tijd bekruipt mij het beangstigende idee dat niet iedereen in zijn jeugd het genoegen gehad heeft om kennis te maken met deze gele berenvriend. Daardoor zijn ze logischer wijs niet alleen minder goede mensen, maar ze weten blijkbaar ook niet wie Tijgertje is. Tijgertje, de stuiterende tijger, draagt zijn hele leven tijgerprint. Het woord zegt het eigenlijk al ‘tijger-print’. En deze zogenaamde ‘tijgerprint’ is de indicatie van het feit of iemand wel of niet liefdevol is opgevoed met Mr. Pooh.

Ik heb namelijk opgemerkt dat er een groeiende groep jongedames is die het verschil niet kent tussen een Tijger en een Panter. Voor jullie informatie: Een tijger heeft strepen en een panter heeft vlekken. Dit komt naar voren in kledingwinkels, waar tienermeisjes in extase uitroepen dat ze nooit genoeg krijgen van die lekkere tijgerprintjes, terwijl het object in kwestie toch echt met een bruin vlekvormig patroon versierd is. Misschien hebben deze dames niet alleen Winnie de Pooh gemist, maar de gehele basisschool.

Je zou dus kunnen stellen dat eerder genoemde jongedames tot een mindere menssoort behoren. Dit is wellicht een onaardige uitspraak, maar toch vind ik het een zwaktebod wanneer men niet in staat is zich correct uit te drukken. Zo paradeerde er laatst een geblondeerd meisje met blauwe ogen op uggs met panterprint door Amsterdam Nieuw-West. Drie buitenlands ogende jongens stonden op de straathoek en vonden haar wel een lekker poesje. Een van de jongens bracht een fluitend geluid voort, waarop het meisje met plat Amsterdams accent het volgende uitkraamde: ‘Rot op stelletje Kutmarrokanen’. De drie Aziatisch ogende jongens barsten in lachen uit en bestempelden haar als dom blondje.

Nu voelen de blonde lezeressen zich waarschijnlijk op hun teentjes getrapt, want natuurlijk is niet ieder blondje dom. Net als dat niet iedere derde generatie allochtoon een Marokkaan is, niet iedere Marokkaan een Kutmarrokaan en niet iedere jungleprint van een tijger komt. Een beetje subtiliteit in ons taalgebruik zou een hoop verwarring voorkomen. Maar zoals mijn gele berenvriend me geleerd heeft: Je moet iedereen accepteren zoals hij is. Dus ik erger me verder in stilte en hoop dat ik met deze column een paar mensen een wijze les geleerd heb.




p.s: Ik moet helaas mededelen dat de verloedering der Nederlandse taal ook de zoekresultaten van Google bereikt heeft. Wanneer je afbeeldingen van tijgerprint zoekt wordt je overspoeld met een lading panterprintjes. Waar gaat het heen met de wereld? Zijn we nog te redden? Laat weten wat jij er van vind in de comments!