Onbevangen? Ongevangen!

Gevangenissen zijn plaatsen waar we mensen opsluiten, die iets verkeerd gedaan hebben. Zoals de wereldberoemde band Osdorp Posse jaren geleden al rapte:

‘Schorem moet naar de bajes, da's een grote teil met gajes
De nor, de lik, de bak, de cel alswel de Bijlmerbajes’.

Duidelijke woorden, voor een vrij duidelijk principe: Criminelen zet je achter slot en grendel en je laat ze pas vrij als ze hun verdiende straf uitgezeten hebben.

Ook voor mensen die we verdenken van een ernstig misdrijf hebben we een geschikte oplossing: Voorarrest. En blijken ze onschuldig, dan krijgen ze achteraf een gezellige schadevergoeding. Maar zolang ze levens gevaarlijk en waarschijnlijk schuldig zijn, moeten we de samenleving behoeden voor dit soort figuren.

Als de slachtoffers van zo’n crimineel dan ook nog eens jonge meiden zijn, die werden gedwongen tot seks met hijgende hoerenlopers, is het al helemaal belangrijk dat zo’n man veilig opgeborgen blijft.

Maar het Nederlandse rechtssysteem is niet zo hard als het lijkt. Want die mooie maatregelen als ‘voorlopige hechtenis’ wijken wanneer er een ziek oud vrouwtje in het spel is. Mensenhandelaar Murat O heeft namelijk twee maanden ‘tijdelijk verlof’ gekregen, om voor zijn zieke moeder te zorgen. Dat is natuurlijk heel sympathiek van de rechter die die beslissing nam, maar je kunt je afvragen of het verstandig is the sympathiseren met mensenhandelaren die tientallen levens verwoest hebben.

Gelukkig heeft de rechter Murat ook netjes uitgelegd dat hij niet geacht werd op het eerste en beste vliegtuig naar Turkije te springen, maar dat lijkt me een typisch geval van ‘garantie tot de hoek’. Of beter gezegd; garantie tot de grens.
Dan kunnen we alleen nog hopen dat hij met Turkish Airlines besluit te vliegen,
aangezien de kans op een crash dan verreweg het grootst is. Maar helaas heeft deze vliegmaatschappij al te veel onschuldige mensenlevens geëisd en daar hoor je dus geen grappen over te maken.

Ik vrees dat onze reislustige Murat binnen no time veilig in Turkije aan de thee zit, zonder de intentie ooit nog terug te keren naar Nederland, laat staan naar de gevangenis. En voor zijn doodzieke moeder hoop ik dat hij haar op z’n minst vanuit Turkije een beterschapskaartje stuurt.

Ezels stoten zich in het algemeen niet twee keer aan de zelfde steen, maar wij als Nederland zijn nogal hardleers. Misschien is de uitdrukking ‘drie keer is scheepsrecht’ iets toepasselijker. Dan wachten we na mensenhandelaren Saban B en Murat O dus nog op de vlucht van P. Do of Vieze Rik.

Zo zie je maar weer dat in het meest vrije land ter wereld, het beperken van die vrijheid knap lastig blijkt. En mocht je Murat toevallig tegenkomen, denk dan aan mijn eerdere column en sluit hem vooral niet op in een wc. Want voor je het weet ben jij degene die achter de tralies belandt.