Zelfs de stress van de aankomende eindexamens krijgt mij er niet onder.
Vandaag vier ik dat ik één jaar samen ben met m’n vriend, wat mij vroeger altijd een onmogelijke opgave leek. Maar dit jaar is voorbij gevlogen. Mijn verjaardag, zijn verjaardag, de vakantie, kerst, oud en nieuw, Pasen; we hebben het allemaal overleefd.
Voor m'n gevoel gaat het allemaal iets te makkelijk. Ik vrees nu voor een bominslag, of de constatering van een levensbedreigende ziekte. Want zo simpel als het nu lijkt, kan het leven toch niet zijn?
Natuurlijk is er de kans dat ik zak voor mijn eindexamen, dan zou dat de grote klap zijn die mij van m’n roze wolk af sodemietert. Maar als ik dan denk aan de kindsoldaten in Afrika, of de jonge oorlogsslachtoffers in Irak, kan ik maar één ding concluderen: Zo slecht hebben we het hier nog niet.
En zeker de jeugd heeft hier alle mogelijkheden. Er is nu zelfs een partij, speciaal voor de jongeren: Lijst Nul. Of was het nou Lijst Lef? Nee inmiddels is het Lijst 17!
Een partij die zich onder de bezielende leiding van Lot (Lijst Lot, allitereert ook wel lekker) stort op de rechten van jongeren. Kinderen, ouders, ouderen? Die zijn zo belangrijk niet volgens Lot. De Jongeren hebben namelijk alle belastingcenten nodig voor meer studiefinanciering, minder kamerhuur, betere colleges en als het even kan gratis siliconen borsten voor iedereen met cup C of minder!
De hele democratie wordt onderuit geschoffeld door het idee dat je je als partij zou moeten focussen op slechts één doelgroep. Ikke ikke ikke en de rest van Nederland kan stikken. Nu is het wetenschappelijk bewezen dat pubers egocentrisch zijn en dus voornamelijk aan zichzelf denken, maar Lot heeft het daarmee wel erg hoog in haar bol gekregen.
Ik mag dus hopen dat er genoeg jongeren zijn met een greintje solidariteit in hun brein, zodat ze zich bedenken voordat ze hun stem opofferen aan Lijst Lot. Het lijkt een beetje op de Kleine Zeemeermin, die haar stem gaf aan heks Ursula in ruil voor voeten. Jongeren moeten nu hun stem gaan geven aan heks Lot, maar in ruil voor wat?
Alles wat je er voor terug krijgt is een hele hoop gedonder in Den Haag, waarna we de conclusie krijgen dat niemand ‘De Jongerenpartij’ serieus neemt.
Want als je serieus politiek geïnteresseerd bent, en jonger dan 25 jaar, word dan alsjeblieft lid van een serieuze partij. Iets met standpunten en idealen die verder rijken dan het bekrompen jeugdige denkwereldje van Lijst Lot.
Een politieke partij oprichten, het leek ze allemaal zo makkelijk. Maar het bleek nog best lastig om met iets fatsoenlijks op de proppen te komen. Inderdaad Lot: zo simpel kon het niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten