De vriend, de barman en de vrijheid

Het wordt weer lente, de zon schijnt, iedereen lacht en flirterige vlinders fladderen overal dwars doorheen. Stelletjes picknicken in het park en zoenen tot je er misselijk van wordt. De terrasjes stromen vol met single mannen en de zon maakt alles net een beetje mooier dan het eigenlijk is.

De lente geeft mij altijd het gevoel van vrijheid. En afgelopen jaren was ik ook altijd vrij. Vrij om te doen wat ik wilde, met wie ik wilde en wanneer ik wilde.
En ja, even kort door de bocht, ik heb het dus over flirten met jongens.
Nu weten sommigen van jullie wel dat ik inmiddels alweer een jaar ‘aan de vent ben’ of ‘onder de plak zit’, zoals je dat kunt noemen. En daar ben ik over het algemeen heel erg gelukkig mee. Maar dat vrij zijn en flirten, dat kon nu dus niet meer.

Ik heb het altijd moeilijk gevonden me aan te passen aan de beperkingen van de vrijheid. Ik ben dan ook een voorvechter van de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van onderwijs, enzovoorts.
En ondanks dat de liefde prachtig en veilig en rustgevend hoort te zijn, wordt ik er soms een beetje bang van. En zo belandde ik een paar weken geleden in een dilemma:
Ik wilde ook lachen, flirten en lol maken, maar dat leek niet helemaal samen te gaan met het relatie leven.

En terwijl mijn hoofd vol zat met die gedachte aan verloren vrijheid, kwam ‘hij’ op mijn pad; de barman van mijn nieuwste ‘stamkroeg’. Laten we hem voor het gemak maar De Barman noemen, ondanks dat hij eigenlijk gewoon Thomas heet.
De Barman is niet bijzonder knap, veel minder aantrekkelijk dan mijn vriend en lang niet zo grappig, maar toch wist hij mijn aandacht vast te houden. Gepraat ging over in geflirt. En ik betrap hem af en toe op een behoorlijk onsubtiele aanraking of opmerking.

Een beetje fout voelde het wel, terwijl ik eigenlijk wel weet dat barmannen met iedereen en alles flirten, in de hoop op een vette fooi. En ondanks dat ik nooit ook maar een kus zou afstaan aan deze barman, was het erg gezellig en stiekem was die aandacht best leuk.

Na die avond voelde ik me schuldig, ik wilde geen dingen verborgen houden voor mijn vriend, maar ik wilde ook niet dat hij zich later bedrogen zou voelen. Na een paar dagen nagedacht te hebben over deze kwestie, bleek zoals altijd de moeilijkste oplossing de beste te zijn: eerlijkheid.
Dus vertelde ik vriendlief over de grappige barman en hoe gezellig ik het in de kroeg gehad had. Reactie? ‘Mooi zo! Heb je al gratis bier van hem gekregen?’. En dat helemaal zonder sarcastische ondertoon.

Gelukkig kon mijn vriend er dus ook om kon lachen, zonder boos of jaloers te worden. Toen ik vroeg of hij dan niet bang zou zijn dat ik een keer met iemand anders in bed zou belanden, sprak hij de volgende magische woorden: ‘Nee hoor, want ik vertrouw je en ik weet toch dat je van me houdt’.

Uiteindelijk bleek ik dus de enige te zijn die zich zorgen maakte, maar ik heb wel geleerd hoe gelukkig ik moet zijn met mijn lieve, stoere en vooral relaxte vriend, die mij volop durft te vertrouwen.

Vrijdag is het weer Girls Night Out. Ik weet zeker dat ik weer bij Thomas aan de bar beland. Maar als ik dan thuis kom kruip ik het liefst lekker naast mijn vriend in bed en vertel ik hem hoeveel grappige foute opmerkingen De Barman die avond gemaakt heeft. En vriendlief? Die weet dat ik uiteindelijk toch het liefst in zijn armen in slaap val.