Democratisch drama

Gister was het dan zo ver, de gemeenteraadsverkiezingen! Zoals bij de meeste verkiezingen geeft dat de burger het recht om zijn mening te laten horen, en een verschil te maken. Natuurlijk zijn er ook andere soorten verkiezingen, de zogenaamde vleeskeuringen. Maar bij de gemiddelde missverkiezing zul je geen politici aantreffen, hoewel ik Femke Halsema en Agnes Kant best tegen elkaar zou willen zien strijden om zo’n felbegeerd kroontje.
Verder zijn de meeste lijsttrekkers niet erg aantrekkelijk, dus kunnen ze het beter bij de politiek houden. En aangezien de meeste deelneemsters aan missverkiezingen zich meer interesseren voor krultangen dan voor debatten, zal ik proberen die werelden verder gescheiden te houden.

Inhoudelijk goed onderbouwde plannen, een bekwaam leider en intelligente kandidaten, dat is waar een goede partij volgens mij aan zou moeten voldoen. En in Almere hebben de burgers hun partij gevonden; De PVV.
Niet dat ik ooit van plan was het mooie Amsterdam in te ruilen voor iets als Almere, maar nu weet ik het zeker. Al zijn de huizen er nog zo nieuw en goedkoop, ik zet er geen stap. Want dat Wilders er aan de macht komt lijkt me een prima experiment, maar het idee dat het merendeel van de Almeerse burgers op hem heeft gestemd, geeft voor mij aan dat ik daar niet tussen hoef te wonen. Het risico dat je toekomstige Almeerse buurman een voorstander zou zijn van Geert vind ik iets te groot. En daarbij vind ik hoofddoeken best gezellig staan in het straatbeeld.

Dat ik het niet eens ben met het massaal stemmen op Wilders lijkt me wel duidelijk, maar die mensen hebben gelukkig gewoon gebruik gemaakt van hun goed recht. Wat nog veel erger is, is het niet stemmen. Mensen die vinden dat ze hun kostbare tijd wel beter kunnen besteden dan mee te werken aan de toekomst van hun land. Of denken dat het toch niets meer uit maakt wat je stemt. Men is ingedut en uitgezakt, terwijl dat juist de grootste klagers zijn.

In Nederland is er namelijk nooit iets goed. Als de zon schijnt is het te warm, als het regent te nat en die witte winter lijkt leuk totdat het echt eens flink begint te sneeuwen. Maar daar kunnen we helaas allemaal niets aan doen, dus dat gezeik is tot daar aan toe.
Het eeuwige gezeik over de politiek, daar is wel wat aan te doen. En als je niet stemt, mag je dus ook niet zeiken.
De dramatisch lage opkomst bij de verkiezingen gister zou dan dus betekenen dat er een heel stuk minder zeikende burgers zijn. Als je niet stemt, wil ik je stem verder ook niet horen. En als er gewoon geen partij is die jouw stem verdiend, dan begin je toch je eigen partij? Ook dat is je goed recht, en dat moet men zich maar eens gaan realiseren.

In Nederland hebben we een prachtige democratie, waarin burgers enorm veel rechten en vrijheden hebben. Stemrecht en vrijheid van meningsuiting, zaken waar elders in de wereld elke dag voor gestreden moet worden, maar waar veel Nederlanders niet eens gebruik van maken. En dat betekend niets anders dan dat wij een volk aan het worden zijn vol klagende bankhangers. De beste stuurlui staan aan wal, en de beste politici blijkbaar ook.

Gelukkig krijgen alle stemgerechtigden dit jaar nog een kans, want door de val van het zoveelste kabinet Balkenende is de weg naar verandering heropend. En nu maar hopen dat de Nederlander bereid is zich een klein beetje in te spannen voor die verandering.