Gezellig, Gezelliger, Gezelligst. Een avondje met oude vrienden naar de kroeg, koffiedrinken bij je zeurende buren, de plaatselijke breiclub, een potje ganzenbord, of een etentje met je schoonouders. Een paar activiteiten die je zomaar gezellig zou kunnen vinden. Of, als je een rasechte Nederlander bent, gezellig hóórt te vinden. Gezelligheid is namelijk zo Nederlands, dat er alleen in het Nederlands een woord voor is. Je zou dan ook denken dat wij er wereldkampioen in zijn. Zoals de Amerikanen de hamburger hebben, hebben wij ‘gezelligheid’.
Gezelligheid is dus een deel van onze oer Nederlandse cultuur. Echt Nederlands is volgens Maxima 1 koekje bij de koffie, en al weet ik bijna zeker dat koffiemomentjes er veel gezelliger op worden met heel wat meer koekjes, juist dat ene koekje schijnt de Nederlander te typeren. Want Nederlanders schijnen gierig te zijn, en misschien maakt juist dat wel dat we zo veel waarde hechten aan gezelligheid.
Gezelligheid hoeft namelijk niet veel te kosten. Als je mensen weer eens hoort klagen over slechte feestjes of vieze etentjes, brengt er altijd wel iemand het oerhollandse argument tegen in: ‘..ja maar het was tog gezellig?’. Vervolgens geeft de rest van het gezelschap toe dat het eten dan misschien niet lekker was, maar dat het in ieder geval wel weer leuk was om ome Jan, tante Nel, neef Ruud en nicht Anja weer eens te zien, en dat ze dat toch echt vaker moeten doen.
Die gezelligheid binnen de famillie is meestal een verplichting die berust op bloedbanden in plaats van op vriendschap, waardoor er helemaal niet vaker wordt afgepsroken.
En zo zit je een jaar later pas weer verplicht gezellig met elkaar te doen, in hetzelfde trieste restaurant. Maar niemand klaagt, want opa betaald, omdat hij het hele afgelope jaar in eenzaamheid weer overleefd heeft.
Daarmee raak ik meteen een steeds groter wordend probleem in Nederland; de vereenzaming van ouderen. En de oorzaak hiervan is het verdwijnen van die oeroude gezelligheid.
Gezellig doen is tegenwoordig het meest vermoeiende onderdeel van de Nederlandse cultuur. In de jaren 50 bood het een veilig vangnet voor eenzame huisvrouwen, tegenwoordig weegt het als een zware last op ieders overwerkte schouders. Niemand heeft meer tijd om gezellig te doen, maar de verplichting blijft.
En hoeveel famillie-etentjes, koffie momentjes of verjaardagen er nog georganiseerd gaan worden, echt gezelliger zal het er niet op worden. Want gezelligheid kun je niet opdringen, ook niet aan je famillie. Dus laten we het houden op dat ene etentje per jaar, waar iedereen met een plastische glimlach elkaar tevreden probeert te houden.
En als je eerder weg wilt, verzin dan een mooi smoesje. Want het Oud hollandse spreekwoord luidt nogsteeds: Gezelligheid kent geen tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten